روزگار با تو، چیز دیگریست. نوشتن از تو پر از شور و شادی و خنده است. از خرابکاری و کنجکاوی و بازیگویشی هایت. از فضولی بیش از اندازه و این که مرا یاد بچگی های فضول خودم می اندازی و از هیچ چیز به راحتی نمی گذری.

سینای من! شگرد تو آن عشقی است که در وجود خیلی ها زنده می کنی و خودت هم نمیدانی دستهای کوچکت چه اندازه مملو از انرژی و زندگی اند. من با بودن شما طعم زندگی را خواستنی می بینم و تمام آرزویم سلامتی و سعادتتان است.