این که پسرمون تلویزیون دوست داره،جای شکر داره. عاشق موسیقی و پیام بازرگانی و البته بعضی کارتونای شبکه پویایی هست. این که با شنیدن آهنگ «دوست دارم زندگی رو»ی سیروان خسروی به وجد میاد و خوشحالی شو نشون میده، فوق العاده ست. ری را و سینا واقعا این آهنگ رو دوست دارند و منم به هر بهونه ای میذارم براشون و سه تایی حالی می بریم.
یه صبح دیگه/ یه صدایی تو گوش من میگه/ امروزو زندگی کن فردا دیگه دیره...
نم نم بارون/ میزنه تو کوچه و تو خیابون...
...
چشاتو واکن/ یه نگاهی به خودت و دنیا کن...
ری را که کامل اینو حفظه.
سینا عاشق حمومه و اگه کسی بدون درنظر گرفتن اون بره آب تنی، چنان با اعتراض مواجه میشه که چشم تون روز بد نبینه. یه کولی بازی درمیاره که بیا و ببین، خاصه که ری را رو تنهایی فرستاده باشیم حموم. محاله آروم بشینه و اونقده گریه میکنه که مجبورم همون وسط راهرو لختش کنم و بفرستمش تو.
از اونجایی که ما از دستشویی ایرانی تقریبا استفاده نمیکنیم و خیلی هم بهش تاکید میکنیم فکر رفتن به اونجا رو از سرش بیرون کنه، کاملا مشهوده که دستشویی براش یه فضای مبهم و رازآلود هست. پیش میاد یک وقتهایی که در رو قابل باز کردن ببینه، بره داخل و جیغ من بره روی هوااااااا..... قیافه ش خیلی دیدنیه و انگار فتح بزرگی رو انجام داده.
حمام که جای خود داره و کوچکترین صدا، مبنی بر این که کسی رفته توی حمام، اونو میکشونه توی راهرو و پشت در و تق و تق و صدا زدن که «ای آ» «ای آ» «ای آ»
این «ای آ» الان در فرهنگ لغت سینا هزارتا معنی میده و هرکدوم از ما لذتشو میبریم. مثلا وقتی منو صدا میزنه «ای آ» یا ری را یا باباشو...
اینم از این.
امشب پسری برای خوابیدن پدر منو درآورد. بابایی هم اردبیل ماموریته و ما تنها. کلی برای امشبم نقشه چیده بودم که با خود مبارکم خلوت کنم و ... همه نقش بر آب شد. طفلک دخترم رو هم کمی دعوا کردم. نمیدونم چه شون شده بود ، نمی خوابیدن! سینا ساعت 12 و نیم تازه خوابید. منم از لج یه قهوه ی فوق غلیظ برای خودم دم کردم و تا الان که 2 و نیم بعد نیمه شبه، سرحال نشستم. تازه باید برم بساط خط رو بیارم و شروع کنم به تمرین. بعد کمی مصاحبه ی کاری گوش کنم و اگه تونستم یه دعایی بخونم و ...
فال قهوه امشب یه چیز عجیبی بود. مث یه فال حافظ که خوب جواب داده باشه، توی این مایه ها...