این کاکل زری...

این کاکل زری که میگن پسر ماست که فقط بالای سرش موی بلند داره و گول میزنه توی عکس.

سه چهار روزی میشه که اشیاء رو با اراده‌ی خودت میگیری و بعد بلافاصله هم میبری سمت دهنت. دستات رو همچنان با اشتها میخوری و واقعا این لحظه‌ها دیدن داره:

تو هم مثل خواهری حسابی نسبت به اطرافت واکنش نشون میدی. البته باز به پای اون نمی رسی ولی هیجانهات رو مخصوصا نسبت به من زیاد بروز میدی. حاضر نیستی توی کَریر باشی و فقط میخوای بغل بگیریمت. اساسی موهای من و ری را رو می‌کشی و واقعا هم دردناکه. چی بگم دیگه؟ ساعت خوابت که به هم بخوره بدترین نقطه ضعفت هست. خدا به داد ما برسه.